Historia Klubu Wysokogórskiego Trójmiasto sięga lat ’50, kiedy to zostały stworzone podwaliny naszej organizacji – wtedy jeszcze jako sekcji ogólnopolskiego Klubu Wysokogórskiego.
W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, pomimo niedostatku sprzętowego i trudnej sytuacji społeczno-politycznej w Polsce, Klub wykazywał się prężną działalnością taternicką. Pod szyldem KWT organizowano liczne obozy wspinaczkowe, co owocowało pięknymi wynikami sportowymi i wybitnymi przejściami. Dwójka gdańszczan: Andrzej Jurkowski i Zbigniew Nowacki była w tamtych latach najlepszym zespołem taternickim w Polsce. Wyjazdy alpejskie organizowano sporadycznie z oczywistych względów finansowych a także bariery politycznej, związanej z żelazną kurtyną. W trakcie jednego z nich w 1963 r. w. wym. zespół dokonał pierwszego polskiego przejścia Filara Croza na Grandes Jorasses.
W latach siedemdziesiątych zaczęto w Klubie organizować pierwsze wyprawy w góry wysokie: na Tirich Mir w Pakistanie, na Dhaulagiri w Nepalu a także w Pamir.
Na początku lat osiemdziesiątych Klub rozwinął na szeroką skalę działalność gospodarczą – prace wysokościowe, co pozwoliło na sfinansowanie wielu wyjazdów wspinaczkowych jak również na zakup i odrestaurowanie obecnej siedziby Stowarzyszenia, Baszty Białej. Członkowie Klubu zorganizowali w tych latach ponad 25 wypraw klubowych we wszystkie masywy górskie świata. Brali także udział w narodowych oraz międzynarodowych ekspedycjach: zdobyli Mount Everest, Cho Oyu, Dhaulagiri, Broad Peak, trudne szczyty w Andach i na Alasce, przemierzali na nartach Spitsbergen, eksplorowali góry Afryki a także Alpy.
W 1989 roku cała Polska z uwagę obserwowała trudną, zakończoną sukcesem akcję ratunkową po naszego klubowicza Andrzeja Marciniaka, jedynego ocalałego z tragedii po udanym wytyczeniu nowej drogi na Everest, kiedy to zginęli Mirosław „Falco” Dąsal, Andrzej Heinrich, Eugeniusz Chrobak, Wacław Otręba i Mirosław Gardzielewski.
Przyglądając się mniej odległej historii Klubu, wspomnieć należy, że swoją przygodę z górami zaczynali tu przed laty: Kinga Baranowska, zdobywczyni 9-ciu ośmiotysięczników i Marcin Miotk, zdobywca Mount Everestu bez użycia tlenu (oboje reprezentują teraz KW Warszawa). Naszym honorowym klubowiczem jest Robert Szymczak , znany w środowisku lekarz – specjalista medycyny górskiej i wysokościowej, a także zdobywca 3 ośmiotysięczników, w tym Everestu. W 2006 roku inny nasz klubowicz – Marcin Hennig – został pierwszym Polakiem z tytułem Śnieżnej Pantery (5 siedmiotysięczników byłego ZSRR – 4 szczyty, bez Piku Pobiedy, zdobyła wcześniej Amelia Kapłoniak). Dzięki inicjatywie Jan Szulca Klub uczestniczył w organizacji himalajskich wypraw zimowych na K2 w 2002 roku i na Shisha Pangma w 2003 i 2004 roku oraz na Nanga Parbat w 2006 roku. W 2001 roku Klub wspólnie z KW Szczecin zorganizował wyprawę na Manaslu a w 2007 roku na Kongur Shan w Pamirze Chińskim.
Wśród klubowiczów odnoszących sukcesy sportowe w ostatnich latach można wymienić Tomka Pionkę i Kubę Szumiło, pokonujących RP problemy do 8b/b+ oraz Bożenkę Kraszewską– 7c. Górską działalność na wysokim poziomie (również solo i free solo) prowadzi Kacper Tekieli. Zespół Małgosi Jurewicz i Józka Soszyńskiego pokonuje w ostatnich latach duże drogi alpejskie w tym Heckmaira na pn ścianie Eigeru czy Manituę i Drogę Cassina zimą na pn ścianie Grandes Jorasses a także bigwalle w Norwegii i USA.
W 1984 roku, w czasach najlepszej prosperity finansowej związanej ze złotą erą prac wysokościowych, z inicjatywy ówczesnego Prezesa Krzysztofa Paula, Stowarzyszenie zakupiło doszczętnie zdewastowaną, średniowieczną budowlę – Basztę Białą. Zbudowana w latach 1460-61 jako baszta flankująca Bramy Nowej – przepustu przez pas fortyfikacji obronnych, otaczających przedmieście Gdańska, jest basztą gotycką, skonstruowaną antiquo modo i jest obecnie jedynym, ocalałym fragmentem tych umocnień. W rzucie kształtu podkowy, ma pięć kondygnacji zaopatrzonych w otwory strzelnicze dla broni ręcznej i armat najróżniejszych kalibrów. Znajdują się w niej także najstarsze w Gdańsku polichromie o tematyce świeckiej z XV wieku. Podniesiona z całkowitej ruiny społeczną pracą członków Klubu Wysokogórskiego Trójmiasto, stała się naszą dumną siedzibę. Obecnie, po 40-tu latach od rekonstrukcji, przyszedł czas na gruntowny remont. Prace realizowaliśmy przy wsparciu finansowym urzędów Wojewódzkiego i Miejskiego Konserwatora Zabytków oraz Wojewody Pomorskiego. Wykonane zostały izolacje, wzmocnienia i przemurowania średniowiecznych murów. Wymieniono również dach i instalację elektryczną, zainstalowano centralne ogrzewanie oraz odnowiono elewację. Za pieniądze klubu zakupiliśmy nowy sprzęt audiowizualny, a na pierwszej kondygnacji zaaranżowaliśmy klubowy bar.
Oprócz swojej naturalnej funkcji siedziby Klubu, Baszta funkcjonuje również jako lokal kulturalno-rozrywkowy i konferencyjny, wynajmowany zewnętrznym firmom i osobom, szukającym miejsca na prywatne imprezy. Współpracujemy także z Akademią Sztuk Pięknych w Gdańsku, której efektem jest wykorzystywanie tego historycznego obiektu jako powierzchni wystawienniczej, a Baszta staje się gospodarzem wystaw i wernisaży.
